piątek, 9 grudnia 2022

Przekrój (zima 2023)

W zimowym wydaniu Kwartalnika Przekrój, zarówno internetowym jak i papierowym, znalazła się moja śnieżynka:


zimowy wieczór

siedzimy przytuleni 

w jednym swetrze


Autumn Moon Haiku Journal Autumn-Winter 2022-23

W jesienno-zimowym wydaniu Autumn Moon Haiku Journal ukazały się moje dwa haiku w języku angielskim i polskim:


autumn sun 

wrinkles on my father's face

deepen 


jesienne słońce

zmarszczki na twarzy ojca

pogłębiają się 



leaving the hospital

on the cheek of the newborn 

snowflake 


przed szpitalem 

na policzku noworodka

płatek śniegu


sobota, 29 października 2022

Nominacje do Nagrody Poetyckiej im. Ewy Tomaszewskiej za rok 2021

Kapituła Nagrody Poetyckiej im. Ewy Tomaszewskiej, w skład której wchodzą Agnieszka Żuławska-Umeda, Lidia Rozmus i Marta Chociłowska, ogłosiła nominacje za rok 2021. Zostałam nominowana w dwóch kategoriach. 


Nominacja do Nagrody im. Ewy Tomaszewskiej za rok 2021 w kategorii haiku w języku polskim:


rozmowa z babcią 

kiwają się leciutko 

główki chryzantem 


Nominacja do Nagrody im. Ewy Tomaszewskiej za rok 2021 w kategorii haiku w języku angielskim:


winter dawn 

more and more visible

crows 


wtorek, 18 października 2022

Poetry Pea Podcast

Patricia McGuire czyta moje haiku w Poetry Pea Podcast S5E20.


trying for a baby

under my window 

physalis ripen 


pod moim oknem

dojrzewają miechunki

myślę o dziecku


poniedziałek, 17 października 2022

Under the Bashō - Personal Best

Under the Bashō w dziale Personal Best haiku, które po raz pierwszy zostało opublikowane w amerykańskim magazynie Frogpond w 2021 roku, a w 2022 roku pojawiło się w Haiku Commentary.


white morning

on grandfather's grave 

fox footprints 


wtorek, 14 czerwca 2022

Wytrych - Wolna Inicjatywa Artystyczna: Strefa Haiku

W Strefie Haiku najnowszego numeru magazynu Wytrych - Wolna Inicjatywa Artystyczna kilka moich wcześniej publikowanych haiku i kilka nowych.



kwitnąca wiśnia 

pierwsza rozmowa z córką 

o dojrzewaniu


mój kot pierwszy raz

wskakuje na kolana

wiosenna burza


wiatr wiosenny

płatki dzikich kwiatów

w końskiej grzywie 


wiosenny świt 

pełne deszczówki 

moje kalosze


listki szałwii

ich meszek lekko drapie

jak jego zarost


letnie wietrzysko 

według taty poprawiam 

włosy jak mama


letnia noc 

palcem od pieprzyka

do pieprzyka 


wakacyjny dzień 

w jednej ze szkolnych sal 

próba chóru


letni motylek 

zezowate spojrzenie

mojego kota


chłodny dzień 

ogrzewam w dłoniach 

dłonie mamy


bezsenność 

spacerujemy razem 

ja i Wielki Pies 


pierwszy wschód słońca

rozświetla zdjęcie dziecka

którego nie ma 





poniedziałek, 13 czerwca 2022

Haiku Commentary

Moje haiku na stronie Haiku Commentary z komentarzami Hifsy Ashraf, Jacoba Salzera i Nicholasa Klacsanzky'ego.  


white morning

on grandfather's grave

fox footprints


I like the notion of reincarnation or transformation in this haiku. From the untouched snow, new life. Out of death, signs of life. Out of silence, new stories. A part of me wonders if the poet’s grandfather liked foxes and the poet sees their grandfather’s spirit in the fox in some way. 

I like the atmosphere and deep silence in the first two lines. It sets the tone of the haiku and paints a somber mood. Additionally, when I read “morning” I also think of “mourning” sonically, so I feel hints of grief already in the first line and then the mood solidifies in line 2. By contrast, the third line contains new energy that is fresh and alive. Even though we are only seeing footprints, I also see a timelapse of the fox trotting through the graveyard with his or her vivid orange fur against the stark background of snow. 

This haiku transports me into the lives of my own grandfathers and stories I know about them. I appreciate the acknowledgement of the poet’s grandfather in this haiku. I could also see this haiku as being an excellent start to a haibun about the poet’s grandfather and his stories.

Overall, an excellent haiku that pays tribute to family, animals, and the cycles of life.

 — Jacob D. Salzer (USA)

When I visualize ‘white morning’ I feel as if I am drifting through a dream that is not so vivid or clear to my imagination or sight. The white morning adds more subtlety to this haiku as it’s the early part of the dawn—probably pre-dawn or early dawn. The time when a person’s mental faculties revolve around the self that reflect the true or deep meaning of the realities of life.

The grandfather’s grave with fox footprints gives a sort of mystery that takes us on a walk through the white morning or a dream to imagine a cemetery—perhaps an abandoned one or somewhere in a wild place. I could see the fox footprints as memories of the past that are fresh and deeply imprinted on the mind, maybe from childhood. The connection between the grandfather’s grave and fox footprints is elusive as it could be certain family traditions that pass on from one generation to another, or family affairs that seem to be not well settled, or it could be a sign of good or bad omens.  

Overall, I see it as certain deeds or behaviours remaining fresh and unforgettable even after the demise of a person. It’s the next generation who decides how to perceive and interpret them, especially when there are a lot of rumours about them that are not clear, like the white morning. 

— Hifsa Ashraf (Pakistan)

We have a clear kigo (seasonal reference) with “white morning,” which refers to winter and specifically snow. In context of this haiku, it brings a sense of coldness and melancholy.

For the pacing, we have a traditional English-language rhythm of a short first line, a longer second line, and a short third line. What is also of importance is that the second line acts as a pivot, where it can be read as connecting to both the first and third line: “white morning on grandfather’s grave” and “on grandfather’s grave, fox footprints.”

Turning our attention to aesthetics, this haiku may contain ma, which is a Japanese aesthetic that stands for not only the unsaid in the poem, but also “the sense of time and space, incorporating between, space, room, interval, pause, time, timing, passing, distanced, etc. More particularly, ma may be taken as the timing of space, as in the duration between two musical notes. Silence is valued as well as sound. It is said that the ma aesthetic is influential upon all varieties of Japanese art” (Simply Haiku, Denis Garrison). There is quite a bit unsaid in this haiku, but we can feel the powerful possibilities therein. In addition, there is a play of time of someone’s passing and the occurrence of fox’s footprints, bringing the past and present into union.

Looking at the sound, I’m drawn to the “o” sounds that elongate the reading and make it more somber in tone. The “i” sounds also give it a sense of urgency.

The language used is simple and effective, and not unnecessarily formal, sentimental, or verbose. It follows the principle of employing just the right amount of words needed to express the moment and feeling.

A haiku with an ethereal quality that makes the reader step inside the emotions and mystery of the moment.

— Nicholas Klacsanzky (USA)


piątek, 8 kwietnia 2022

Poetry Pea Podcast

Patricia McGuire czyta moje haiku w Poetry Pea Podcast S5E6.


spring sky

cleaning the brushes

from black ink


wiosenne niebo 

czyszczę moje pędzle

z czarnego tuszu 


czwartek, 24 marca 2022

Creatrix #56

 Mój debiut w australijskim magazynie Creatrix.


spring rain 

I take off my airpods 

to listen 


wiosenny deszcz

ściągam słuchawki

by słuchać 


niedziela, 27 lutego 2022

Papierowy Żuraw nr 1/2022 (5)

Ukazał się piąty numer Papierowego Żurawia - Internetowego Magazynu Polskiego Haiku, który miałam przyjemność współredagować z Robertem Kanią, Zuzanną Truchlewską i Krzysztofem Kokotem. 

Magazyn można pobrać ze strony Polskiego Stowarzyszenia Haiku: 

Pobierz Papierowy Żuraw nr 1/2022 (5)


chłodny dzień 

ogrzewam w dłoniach 

dłonie mamy




niedziela, 6 lutego 2022

KUZU 11/2021

W japońskim magazynie KUZU ukazały się moje haiku.

Tłumaczenie: Agnieszka Żuławska-Umeda

小林敏郎選 Wybór: Kobayashi Toshirō


マウゴシャ・フォルマのフスカMałgosia Formanowska

風が出て冷たくなりて帰りし子

Zawiało – dziecko wraca do domu z zmarzniętą buzią

冷たき手母の両手につつまれし

Zmarzniętą rączkę mama obiema dłońmi otuliła


piątek, 4 lutego 2022

World Haiku Review Winter 2021-22

 W zimowym wydaniu World Haiku Review moja drobina:


first sunrise

shines on the portrait

of a deceased child


pierwszy wschód słońca

rozświetla zdjęcie dziecka

którego nie ma